Uzun bir aradan sonra tekrar;

Beni özlemediğinizi bilerek bir şeyler yazmaya geldim. Yaklaşık 15-20 gündür buralara uğramıyorum. Yazmak da istemiyorum artık. Bir hevesle başladım demiştim ya, o heves kalmadı artık. Yazmak için elime kağıt kalem alıyorum, ama yazacak bir şey bulamıyorum, bulsam da yazamıyorum. İlham perilerim buralardan uzaklarda galiba. Aslında tek sorun, bir dakika lan. Tek sorun mu olur? Keser mi bizi hiç? Her şey üst üste gelecek. Yoksa olmaz. Tek sorun kesmez. Böyle ne bir gülesim, ne yemek yiyesim, ne eğlenesim geliyor. Kıyamet kopsa rahatlayacakmışım gibi. Geçen gün aklıma takıldı. Şarkılara neden parça deniyor diye düşündüm. Uzandım baya, ciddi ciddi düşündüm. İhtiyaç duyduğumuz anda bazıları eksik bir yanımızı tamamlıyor, kesin bu yüzden dedim. Her zaman eksik bir yanımız olacak mı?, o eksiği tamamlayıp yani puzzle gibi düşünürsek bizi bitirecek birileri çıkacak mı karşımıza. Gerçekten bitirecek kişiden bahsediyorum. Paramparça edecek, mahvedecek ve bir o kadar da mutlu edecek. Garip bir çaresizlik içindeyim, çevreme baktığımda korkunç bir avuçiçi boşluğu görüyorum. Oysa herkes aynı şeylerden yakınıyor, aynı şeylerden bahsediyor. Bunca insanın ortakken derdi, yine de kimsenin kimseye faydası dokunmuyor. İnsanlardan bilinçli olarak uzak durma haline büründüm. Çünkü kırıyorlar, incitiyorlar. Güvenmek oysa en güzel şey değil mi?. Güvenebilmek birine. Hesapsızca, korkmadan açmak yüreğini. Sınırları kaldırmak ve her zorlukta yanında olduğunu bilmek. Hiç gitmeyeceğini bilebilmek. İnsanı bundan daha tatmin edici bir duygu var mıdır?. Sanmıyorum. Sevgiden bile üstündür güvenmek. İnsanları sevmekle yapıyorum en büyük hatayı sanıyordum ama anladım ki gerçek bu değil. Bu sadece bir yanılma. Gerçek olan şu, en büyük hatayı insanlara güvenerek yapıyoruz. Bu arada bana güven diyen insanlara, gülüyorum içimden artık. Ama güvenmeden nasıl samimiyet oluşur ki?. Yaşamak için buna mecbur değil miyiz?. Birini sevmek, güç ister, yürek ister, körlük ister. Hatta başlangıçta öyle bir an vardır ki uçurumdan atlamak ister, eğer düşünmeye kalkarsan aşamazsın onu. Yaşadığım hiçbir şeyden pişman olmadım. İyi ki yapmışım, iyi ki yaşamışım, iyi ki sevmişim, iyi ki seçmişim, dedim hep. Çünkü sevinçlerim de banaydı, gözyaşlarım da. Deli gibi özleyişlerim de istediğim içindi. Acımın süresini uzattıysam da ben istediğim için uzattım. Her şeyi ben istediğim için yaşadım. Eğer bugün birini eksik yaşasaydım şuan ki ben olamazdım. Şimdi geçmişimi silişimde ben istediğim için. Her acı olgunlaştırır insanı, her mutluluk ömür katar ömrüne. Kendinize iyi bakın, üzmeyin kendinizi değmeyecek insanlar için,